مکاشفه گاه نوشتهای دانشجوی دانشگاه المهدی عج

به نام خدا

آخرین سفر

تقدیم به مادران ،همسران و فرزندان شهداومفقودالاثرها

وبه یاد شهدای عملیاتهای افتخارآفرین 8سال دفاع مقدس و شکست حصرآبادان

کفش هایش به سمت درچرخید،شاید این آخرین سفرباشد

آسمان ابر،پشت پایش ریخت،خواست چشمان کوچه ترباشد

به همین راحتی مسافرشد،پابه متن سیاه جاده گذاشت

اوکه درسطح زندگی می خواست،روی هرواژه ضربدرباشد

بعد ازآن ماهیان یتیم شدند،آسمان"پابه ماه" شددرحوض

مادرپیرش ارزو می کرد:"کاش نوزادشان پسرباشد"

همسرش حرف های سربسته،پست می کرد:"تابه کی باید؟"

چشمهایم حصیرپنجره ها،گوشهایم کلون درباشد

یک کلاغ سپید روبه جنوب پرزدازکاج های بعدازظهر

مادرش زیرلب دعا می کرد:"کاش این بارخوش خبر باشد."

ایستاد آنچنان که شاخه کاج روبه اصرارباد بی مقصد

خواست ثابت کندکه ممکن نیست میوه سروها تبرباشد

خاکریز آسمان هفتم شد،ماه برداشت کوله بارش را

چکمه هاروبه اسمان کردند...شاید این آخرین سفرباشد