کاش آسمان حرف کوير را مي فهميد

و اشک خود را نثار گونه هاي خشک او مي کرد

کاش واژه عشق آنقدر با لبها آشنا بود

که براي بيانش به شهامت نيازي نبود

کاش دلها آنقدر خالص بود

که دعاها قبل از پايين آمدن دستها مستجاب مي شد

کاش شمع حقيقت محبت را در تقواي بال پر سوز پروانه مي ديد

و او را باور مي کرد

کاش مهتاب با کوچه هاي شب آشنا بود و احساس غريبي نمي کرد

کاش فرياد آنقدر بي صدا بود که حرف سکوت را نمي شکست

کاش بهار آنقدر مهربان بود که باغ آن به دست خزان سپرده نمي شد

و بلاخره کاش: مرگ معني عشق را مي فهميد